kafamdaki çöpler

kafadan kalbe...

karşında bir ayna olmadan seyredebilmek kendini,
sana değenleri, senin değdiklerini,

yargı perdelerinin arkasındakileri,

algılarının ötesindekileri,
onbinlerce göz olup bakmak,
onbinlerce yürekten...
baktığında benim
bakan da ben
huuuu----------
bir nefes almak
ama bir nefes olmak,
bir nefes vermek
ama YOK olmak...
neden bağlanır dilim bir türlü söyleyemez gördüklerini,
kelimeler neye yarar sonsuz gizemin karşısında
ve gördüklerim neye benzer ki onların dilinde.
susmayı öğrenemedim yıllarca
ve şimdi ağzımın içinde anlamsız döner dilim.
aklımın öğrendiği kelimeler beynimin içinde
uçuşur durur da
ama...
kalbimin gördükleri...

başladığım nokta

işte tam burası,
döndüm işte arkamdan gelmeyi bırakasınız diye,
döndüm işte kaçmakla başladığım her şeye.
bu kışımı üstünüze uyuyarak geçireceğim,
ne kadar da kaçmadığımı hem kendim hem siz göresiniz diye...